“UK’s most influential musicians of his generation and as close as we get to a Leonard Cohen or Bob Dylan…” (American Blues Scene)

In een Rootstime recensie uit 2015 vond ik het volgende over de Britse singer/songwriter Sean Taylor: “Zijn naam is niet overdreven onderscheidend, maar muzikaal is hij dat wel degelijk…”.  De 38-jarige Sean Taylor woont al een groot deel van zijn leven in Kilburn, in het noordwesten van Londen, maar heeft Ierse roots. Hij debuteerde in 2006 met ‘Corrugations’, ‘Angels’ (2007) betekende zowat zijn doorbraak en bijna 15 jaar later is ‘The Beat Goes On’ is al zijn elfde album.

De muziek van Taylor ademt ongewild de sfeer van de Britse troubadours uit vervlogen tijden en doet afwisselend denken aan de muziek van Nick Drake, Tim Buckley en nog het meest aan die van John Martyn (1948-2009), die ook al Eric Clapton, Phil Collins, David Gilmour en Ringo Starr beïnvloedde. Wat Taylor echter doet is méér dan enkel “reproduceren” van eerdere folkzangers, die in de seventies van de vorige eeuw naam maakten. Taylor neemt je als een poëet mee op een verwonderende reis doorheen verschillende genres en stijlen. American Blues Scene omschreef hem recent -terecht- als “een van UK’s meest invloedrijke muzikanten van zijn generatie…”.     

Taylor’s eerste opnames gebeurden in zijn thuishaven Londen, dan in Dublin -de thuisbasis van zijn grootouders- en daarna in Austin, Texas (‘Love Against Death’, 2012 & ‘Chase the Night’, 2013) met producer Mark Hallman (Carole King, Ani Difranco, Eliza Gilkyson, Slaid Cleaves). De titeltrack van zijn evende album, ‘The Only Good Addiction Is Love’ (2015) is een uitspraak is van de voormalige president van Uruguay, José “Pepe” Mujica (2010-2015), waarin Taylor in de titelsong de vraag stelt: "I asked Leonard Cohen what should I do, I’m still waiting for an answer and he’s singing the blues…".

“This “Beat” draws on blues, soul, folk, jazz, Americana and Roots music…”

Waar Sean Taylor op zijn vorige albums ons meeneemt naar zijn geboortestad of liet inspireren door zowel schilderkunst als literatuur, biedt ‘The Beat Goes On’ licht in de pandemische duisternis van de laatste maanden. Het behandelt thema's als liefde, schoonheid, hoop en natuur en plaatst ze tegenover verdriet, verlies, angst en pijn.

Het album werd opgenomen in Londen én in Austin (en ook nu weer) met producer Mark Hallman. Op ‘The Beat Goes On’ staat elf nummers, waarvan Sean er tien schreef plus “Be My Love in the Rain”,een “interpretatie” van een gedicht van de Amerikaanse veelvuldig geciteerde en geëerde dichter en toneelschrijver Robert Lee Frost (1874-1963), die viermaal de Pulitzerprijs voor poëzie kreeg. Centraal in alle nummers staan Sean's zang, gitaar en piano. Op “It’s Always Love”,waarin Sean in de vier verzen raakt aan verschillende aspecten van liefde, is saxofonist Michael Buckley -hij hielp ook mee aan 'Walk with Me', 2011- te horen op een van de drie nummers, waaraan hij hier meewerkte. Na deze duidelijke knipoog naar de Keltische soul, volgt het donkere “Lament fort he Death”, met Brian Standefer op cello, een nummer dat Sean met “Nowhere to Hide” (opnieuw met Michael Buckley) als een reactie tegen, op het hoogtepunt van de Covid-pandemie schreef. De titelsong “The Beat Goes On” en “Better Times” zijn een ode aan de muziek, die artiesten en luisteraars staande houdt in de hoop op betere tijden: “Lovers and artists stand tall / In the hope of better times…”. De instrumental “Nocturne” belicht Sean's pianospel, dat tijdens de lockdown voor hem een soort “obsessie” werd en het al genoemde “Be My Love in the Rain” bevat de tekst van het Robert Frost-gedicht “A Line Storm Song”, dat in 1907 voor het eerst in het New England Magazine verscheen. Poëzie is altijd een enorme invloed geweest op het werk van Sean. Naast Sean’s gitaarvirtuositeit met frêle piano is zijn update van dit stukje poëzie er een met mooie beelden en een zonnige melodie, die Sean’s spel accentueren. “Let Kindness Be Your Guide” is -mede door de pedal steel- al even levenslustig. Het is een nummer over vriendschap en het geloof dat goedheid altijd zal zegevieren. Met “Back on the Road” komen er even enkele donkere wolken aandrijven tot de sfeer verandert in de richting van de “low down dirty blues, soul and r’n’r…”, die in de tekst beschreven wordt. In “Stay With Me” is Sean vrij duidelijk: “You’re the only star in my sky, stay with me tonight…”. Het album sluit dan af met “The Heart of the Ocean”. Het is een liefdeslied dat eindigt met een epische pianofinale die je naar de zee leidt.

“Sean Taylor is a passionate and enormously talented contemporary singer/songwriter who knows how to surprise on every album. 'The Beat Goes on' is an album that, like all the previous ones, every serious music lover should have heard...” (ESC for Rootstime)

'Back On The Road' is een album dat het leven van een troubadour viert. Al 20 jaar lang toert Sean Taylor de wereld rond, de weg blijft zijn “thuis” ver van huis. Sean Taylor gaat in februari-mei 2022 weer op pad gaan om 'The Beat Goes On' te promoten…

5th May (BE) Staden @ Brikat Tickets email

Eric Schuurmans

Album tracklist: 01. It’s Always Love – 02. Lament fort he Death – 03. The Beat Goes On – 04. Better Times – 05. Nocturne – 06. Nowhere to Hide – 07. Be My Love in the Rain [Robert Frost] – 08. Let Kindness Be Your Guide – 09. Back on the Road – 10. Stay with Me – 11. The Heart of the Ocean | Music/Lyrics by: Sean Taylor, or as [noted: 07] © 2022 | Produced by: producer Mark Hallman | Album credits: Sean Taylor: vocs, guitar, piano / Mark Hallman: bass, drums, Hammond organ / Michael Buckley: sax (1,3,6) / Brian Standefer: cello (2)

Discography SEAN TAYLOR: 11-The Beat Goes On [2022] | 10-Lockdown [2021] | Live in London [2020] | 9-The Path into Blue [2019] | 8-Flood & Burn [2017] | 7-The Only Good Addiction is Love [2015] | 6-Chase the Night [2013] | 5-Love Against Death [2012] | 4-Walk with Me [2011] | 3-Calcutta Grove [2009] | 2-Angels [2007] | 1-Corrugations [2006] |